9 mei 2023

De meivakantie zit erop. Ik neem jullie even mee op mijn vakantie in een notendop.
Ik had met veel tijd en zorgvuldigheid een (mini) broodje uitgekozen maar bij de bestelling bleek er iets mis te zijn gegaan. In het verleden leidde dit tot enorme drama, had ik mijn partner van alles verweten (omdat hij de bestelling had gedaan). Nu kon ik er echt om lachen, heb ik het gewoon opgegeten en zei ik: "eigenlijk was dit weer een mijlpaal die we vast hadden moeten leggen".

Dus hebben we een tweede ronde genomen en alsnog een foto gemaakt. Spontaan ergens anders dan vertrouwd uit eten. Maar ook meer gegeten dan mijn lichaam en geest blijkbaar aankonden. Met als gevolg gevloerd in bed.
Daardoor struinen in de supermarkt en dan toch weer met eetstoornis 'veilige' boodschappen thuiskomen.
Ipv hardlopen lekker wandelen 's ochtends, maar wel de stappenteller geïnstalleerd. 🤔
Op de laatste dag me pas senang voelen om mijn badpak aan te durven doen.
Maar ook nadat ik gegeten had en toch nog honger kreeg, naar mijn honger geluisterd en zowaar na 12 jaar iets te eten durven kopen op de luchthaven.
Kortom, ik vind dit misschien wel 1 van de meest verwarrende fases van herstellen.
De laatste foto is samen met mijn man, die na al die jaren, ook weer deze vakantie aan mijn zijde is blijven staan. Die mij steunt, die er voor me is, ondanks mijn wispelturigheid met de daarbij komende mood swings. Normaal plaats ik dit soort berichten om mezelf als ondernemer onder de aandacht te brengen maar deze keer is het ook een dikke vette dankjewel speciaal aan mijn man!